-
1 rzucać
rzucać (-am) < rzucić> (-cę) piłkę, kamień werfen; rodzinę, chłopaka verlassen; palenie, studia aufgeben; uwagę fallen lassen; (ciskać) schleudern; hin und her werfen;rzucało samochodem das Auto wurde durchgerüttelt;rzucać kotwicę MAR vor Anker gehen, Anker werfen;rzucać cień einen Schatten werfen (a fig);rzucać spojrzenie k-u jemandem einen Blick zuwerfen;rzucać czary na k-o jemanden verhexen;losy rzuciły go tu es hat ihn hierher verschlagen;rzucać na kolana fig in die Knie zwingen;nie rzucać słów na wiatr sein Wort halten;rzucać się na ziemię sich auf den Boden werfen;rzucać się na łóżko sich aufs Bett werfen;rzucać się na k-o sich auf jemanden stürzen, jemanden angreifen;rzucać się do drzwi zur Tür stürzen;rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen;rzucać się pod pociąg sich vor den Zug werfen;rzucać się na szyję k-u jemandem um den Hals fallen;rzucać się sobie w ramiona sich in die Arme fallen;rzucać się w oczy in die Augen springen, auffallen;rzucać się ryba zappeln;rzucać się fam. aufmüpfig sein;rzucać grochem o ścianę fig gegen eine Wand reden;rzucać kłody pod nogi k-u jemandem Steine in den Weg legen;rzucać okiem (na A) einen Blick werfen (auf A) -
2 rzucić
rzucać (-am) < rzucić> (-cę) piłkę, kamień werfen; rodzinę, chłopaka verlassen; palenie, studia aufgeben; uwagę fallen lassen; (ciskać) schleudern; hin und her werfen;rzucało samochodem das Auto wurde durchgerüttelt;rzucać kotwicę MAR vor Anker gehen, Anker werfen;rzucać cień einen Schatten werfen (a fig);rzucać spojrzenie k-u jemandem einen Blick zuwerfen;rzucać czary na k-o jemanden verhexen;losy rzuciły go tu es hat ihn hierher verschlagen;rzucać na kolana fig in die Knie zwingen;nie rzucać słów na wiatr sein Wort halten;rzucać się na ziemię sich auf den Boden werfen;rzucać się na łóżko sich aufs Bett werfen;rzucać się na k-o sich auf jemanden stürzen, jemanden angreifen;rzucać się do drzwi zur Tür stürzen;rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen;rzucać się pod pociąg sich vor den Zug werfen;rzucać się na szyję k-u jemandem um den Hals fallen;rzucać się sobie w ramiona sich in die Arme fallen;rzucać się w oczy in die Augen springen, auffallen;rzucać się ryba zappeln;rzucać się fam. aufmüpfig sein;rzucać grochem o ścianę fig gegen eine Wand reden;rzucać kłody pod nogi k-u jemandem Steine in den Weg legen;rzucać okiem (na A) einen Blick werfen (auf A) -
3 groch
См. также в других словарях:
rzucać grochem o ścianę — {{/stl 13}}{{stl 7}} długo a bezskutecznie upominać, przekonywać kogoś lub tłumaczyć coś komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie będę dalej rzucał grochem o ścianę. Przekona się sam, kto miał rację. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
groch — 1. Coś odbija się, obija się (o coś) jak groch o ścianę «coś nie odnosi skutku, jest daremne»: Czułem, że samym milczeniem zdobył nade mną przewagę, obijały się słowa moje o jego milczenie jak groch o ścianę. W. Myśliwski, Sad. 2. Czuć się jak… … Słownik frazeologiczny
ściana — 1. Biegać, miotać się od ściany do ściany «nerwowo chodzić po pokoju, rozmyślając o czymś lub oczekując na coś lub na kogoś» 2. pot. (Choć) wbij zęby w ścianę «zwrot podkreślający bezradność wobec jakiejś sytuacji, zwłaszcza wobec braku żywności» … Słownik frazeologiczny
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
ściana — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ściananie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pionowa płaszczyzna, stanowiąca zwykle element konstrukcyjny jakiegoś budynku, wytyczająca granicę tego budynku albo oddzielająca,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
groch — m III, D. u 1. blm «Pisum, jednoroczna roślina zielna z rodziny motylkowatych, występująca w kilku gatunkach w strefie umiarkowanej; najbardziej znany jest groch siewny, uprawiany ze względu na jadalne owoce (strąki), a także na paszę» Grządka… … Słownik języka polskiego
groch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roślina jednoroczna o wiotkiej łodydze z wąsami czepnymi, mająca białe lub barwne kwiaty i owoce w postaci strąka z nasionami;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
